کو کوزه گر کوزه خر کوزه فروش؟
وقتی آدم گورستان میره بد جوری به فکر فرومیره.آدم هر طوری زندگی کنه خوب یا بد بالاخره جزئی از همین خاک میشه.حرم حضرت عبد العظیم (ع) مشرف شدم .صحن باغ طوطی روبروی مقبره آیت الله کاشانی؛چقدر قبرهای ریز و درشت . از قبر مرحوم شیخ محمد خیابانی گرفته تا جوان ناکامی که سال 1325 بر اثر انفجار نارنک کشته شده.اصلا عادت کردم هر قبرستونی می رم فقط سنگ قبر بخونم.اگه به مقبره آیت الله کاشانی وارد بشی تازه می فهی چه بزرگانی اونجا آرام گرفتند.مرحوم محمد تقی فلسفی،ملا علی کنی ، پدر خانم و مادر خانم امام خمینی،و خیلی اسامی دیگه که خان و خانزاده بودند و دیگه نامی از آنها باقی مانده است.
از همه درناک تر قبر مجاهد کبیر آیت الله کاشانی که سنگش شکسته و وقتی آدم براش فاتحه می خونه تازه مردم متوجه می شوند که پایشان روی قبر چه کسی رفته و خودشان را کنار می کشند.
یه جای دیگه هست که مایه عبرت برای همه است؛گورستان ظهیر الدوله در میدان قدس خیابان دربند.خاصیت این قبرستان اینه که همه قبرها متعلق به خانهای قاجاری، هنرمندان صاحب نام ،وکلا و نمایندگان مجلس شورای ملی،موسیقی دانها ،سفیرها و خلاصه هر قبری برای خودش تاریخی است.گوشه از تاریخ معاصر در آنجا دفن شده.
فروغ فرخ زاد، قمرالملوک وزیری ،ظهیر الدله ،تقی زاده، ملک الشعرای بهار و...
هر کدام در یک مقطع زمانی زندگی کردند و آخر کار از دنیای پر از هیاهویشان تنها یک قبر مانده و خانه ابدی شان قبرسانی متروک و ساکت که با صدای غارغار کلاغی آشفته میشود.
به قول حسنک وزیر
جهان خوردم و کارها راندم و آخر کار آدمیزاده مرگ است . احمق مردا که دل درین سرای فانی بندد.
کلمات کلیدی :
» نظر